Een korte terugblik en een beetje vooruitblikken, dat doen we steeds aan het begin van deze rubriek. Zo zat ik o.a. vorige vrijdag de hele dag op de Antwerpse Boekenbeurs, gaf Guy Brugmans gisteravond het allerlaatste dinsdagmenu van 2019, zit ik vanavond voor mijn volgende sessie bij de kinesist, heb ik vrijdagavond een familie-etentje opstaan bij Sans Gêne en zaterdagavond een quiz in Halen (bij D.A.M. aan tafel). Ik ben eind vorige week ook in gang geschoten met het uitschrijven van een aantal quizrondes voor de 1ste Music for Life quiz van 7 december a.s. Wil je graag meedoen? Dan verwijs ik voor meer info graag door naar dit linkje. De week erna staat er zelfs helemaal niets in mijn agenda, maar dat vind ik voor één keer niet erg. Gelukkig hebben we hieronder vijf mooie liedjes in de aanbieding. Enjoy!

Fly me to the moon – Bobby Womack: deze week gaan we van start met onze classic die ik ontdekte tijdens het kijken van de (overigens uitstekende) tv-serie ‘Euphoria’. Het is een cover van wijlen Bobby Womack (uit 1969) van een oorspronkelijk nummer uit 1954.

It might be time – Tame Impala: eind vorige maand werden we opnieuw blij gemaakt met een derde vooruitgeschoven single van deze Aussie’s én eindelijk een concrete releasedatum voor ‘The Slow Rush’. Valentijntjesdag oftewel 14 februari wordt in 2020 dé dag om naar uit te kijken.

Island of doom – Agnes Obel: het was weer van 2016 geleden dat deze Deense voor het laatst haar mooie neusje aan het venster stak, maar in februari 2020 mogen we ‘Myopia’ verwachten. Voor de liefhebbers: ze staat op 23 maart geprogrammeerd in het Koninklijk Circus te Brussel.

Cornucopia – Millionaire: vorige week riepen we hier al ‘Zonhoven boven!’ en deze week doen we dat nog eens dunnetjes over met een nieuw nummer van Tim Vanhamel en zijn gevolg. Op 11 april spelen ze in MOD. Ik denk dat het samenvalt met Little Waves, dus ik sta vooralsnog in dubio …

Murder – Jack Peñate: en we gaan er deze week uit met misschien wel ‘dé come-back van dit jaar’. Het was namelijk een tiental jaar stil geweest rond deze Britse artiest, 35 ondertussen. Op 18 november 2009 zagen wij ‘m een intiem clubconcert geven in MOD (omdat we ‘m op Pukkelpop hadden gemist). Dat concert had om 20u moeten beginnen, maar startte uiteindelijk pas om 22u10. Reden: een woelige zee en een flink vertraagde ferryovertocht gooiden roet in het eten. Om 20u zette hij hier pas voet aan wal, twee uur later stond hij te spelen. Zijn nieuwe cd ‘After you’ verschijnt eind deze maand. Volgende week nieuwe kansen voor nieuwe artiesten!