Waar we in onze vorige editie nog volop in de herfst zaten, gaan we deze keer op zoek naar ‘foute’ muziekjes waarin vrouwennamen circuleren. Logischerwijze gaan we dan in één van onze toekomstige edities identiek hetzelfde doen met mannennamen (maar dat is dus voorlopig nog toekomstmuziek). Mij viel het vooral op dat er in de jaren ’70 nogal wat dames in een song werden vereeuwigd, al laten ook enkele andere decennia zich hier niet onbetuigd. We zijn dan nog zo fair geweest om een aantal dames uit ‘1 nacht alleen’ van Doe Maar ongemoeid te laten. Er is dus vandaag geen plek voor Jeanette, Natalie en Fiene, Elsje, Treesje, Truus, Babbette, Betsie en Sabine, Greet, Margreet, Margriet, Marie, Marije en Angeline, Wies, Marjan, Marjo, Marlyn en kleine Tine. Deze tien vrouwen haalden onze ultieme selectie uiteindelijk wél …

Sister Mary – Joe Dolan: misschien staat de Nederlandse versie van Bonnie St. Claire en Ron Brandsteder sommige mensen beter bij, maar wij gingen voor de originele song die eveneens in 1976 verscheen. Dolan overleed trouwens eind 2007 op 68-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersenbloeding.

Heidi – Gitti und Erica: ik meen me te herinneren dat er in mijn kinderjaren een tv-serie (naar het gelijknamige boek) liep waarin dit deuntje voorbijkwam. In 1974 om exact te zijn. Eind 1977 brachten de twee Duitse zussen (die de tv-tune al hadden ingezongen) het nummer op single uit, die in 1978 een hit zou worden. Het zou hen tot eendagsvliegen bombarderen, want alles wat daarna kwam bleef steeds onder de verwachtingen.

Hélène – Julien Clerc: waanzinnig grote zomerhit uit 1987, die me vooral herinnert aan een overigens fantastische CM-vakantie in Espalion. Deze Franse zanger heeft een aantal interessante nummers gemaakt in zijn carrière, maar dit lied is écht strontvervelend.

Hey Marlene – Won Ton Ton: in 1988 bracht de band van de sympathieke actrice/zangeres Bea Van der Maat dit nummer uit. Tot beginjaren 2000 bleef ze op tv actief, daarna ging ze aan de slag in het middelbaar onderwijs. Blijkbaar staat ze in Keerbergen voor de klas.

Carolientje – Willeke Alberti: we duiken de seventies in met deze Nederlandse zangeres, die ook actrice was. De liefde voor het zingen kreeg ze via vader Willy mee. In 1977 fabriceerde ze dit niemendalletje.

Lola – The Kinks: ik vind dat deze Britten best wat aardige songs op hun palmares hebben staan, maar deze hit uit 1970 hoort daar volgens mij niet bij. Mij staat vooral de heruitgebrachte liveversie bij, die begin 1981 plots terug populair werd.

Mandy – Barry Manilow: nog zo’n trage plakker uit 1974. Vreemd genoeg is het eigenlijk een cover van Scott English uit 1971 (toen onder de titel ‘Brandy’). Het zou de carrière van Manilow een serieus zetje in de juiste richting geven.

Sylvia’s mother – Dr. Hook & The Medicine Show: in mijn geboortejaar 1972 werd het volgende nummer uitgebracht. Deze Amerikaanse band zou er zijn eerste internationale hit mee scoren. ‘De telefoon huilt mee’, maar dan op zijn Amerikaans. 😉

Candy – Iggy Pop: deze ondertussen krasse 73-jarige Amerikaanse zanger bouwde zowel met The Stooges als solo een aardige carrière op. In 1990 ging hij met deze single toch eens serieus uit de bocht. Hij kreeg hiervoor extra vocale ondersteuning van Kate Pierson, één van de twee zangeressen van The B-52’s.

Dirty Diana – Michael Jackson: de écht slechte nummers van wijlen Michael Jackson zijn gelukkig op minder dan twee handen te tellen. Dit nummer uit 1988 ging niet over zijn mentor Diana Ross, maar over een gelijknamige groupie, zo bevestigde producer Quincy Jones later om alle geruchten de kop in te drukken.