Bright Eyes is een Amerikaanse indierockband rondom singer-songwriter Conor Oberst (o.a. zang en gitaar) die sinds 1995 actief is. We zouden hier nog een serieuze boom kunnen opzetten over andere projecten waarin Oberst actief is/was (o.a. Desaparecidos, Monsters of Folk én Better Oblivion Community Center), maar dat zou ons té ver leiden. Naast Oberst maken ook Mike Mogis (o.a. banjo, mandoline en gitaar) en Nate Walcott (o.a. orgel, trompet en accordeon) deel uit van zijn band. De band wordt bekend bij een iets breder publiek na hun beide cd’s uit 2005. Ze hebben er dan net een tour met Bruce Springsteen en R.E.M. opzitten. Na 2011 wordt het plots stil rond de band. Oberst concentreert zich al die tijd op een hele resem zijprojecten. In januari 2020 volgt dan de blijde boodschap dat Bright Eyes opnieuw actief is, in maart wordt de allereerste nieuwe single in negen jaar de wereld ingestuurd. Later dit jaar mogen we een nieuwe cd verwachten. Bright Eyes bracht in totaal ca. vijf EP’s, negen full cd’s (straks dus tien!), één verzamelcd én één live cd uit.

1. ‘Pull my hair’ (uit ‘Letting off the happiness’, 1998)

2. ‘Arienette’ (uit ‘Fevers and mirrors’, 2000)

3. ‘Nothing gets crossed out’ (uit ‘Lifted or The story is in the soil, keep your ear to the ground’, 2002)

4. ‘I believe in symmetry’ (uit ‘Digital ash in a digital urn’, 2005)

5. ‘Lua’ (uit ‘I’m wide awake, it’s morning’, 2005)

6. ‘Train under water’ (uit ‘I’m wide awake, it’s morning’, 2005)

7. ‘First day of my life’ (uit ‘I’m wide awake, it’s morning’, 2005)

8. ‘No one would riot for less’ (uit ‘Cassadaga’, 2007)

9. ‘Shell games’ (uit ‘The people’s key’, 2011)

10. ‘Forced convalescence’ (2020)