In deze rubriek gaan we 100 weken lang op zoek naar de honderd beste romans die ik ooit heb gelezen. Over kleuren en smaken valt eigenlijk een hele hoop te redetwisten dus het staat eenieder vrij om het met mij eens/oneens te zijn. Nu we jaarlijks weer (meer dan 40 boeken!) ‘back on track’ zijn qua leesgewoontes moet zo’n all time favouritesleeslijstje zeker lukken. Omdat ik bepaalde genres liever lees dan andere is het onmogelijk om vooraf te beweren dat deze super-de-luxe lijst de maatstaf zal zijn van alle dingen, maar we hopen op het einde toch een vrij representatief en smaakvol overzicht te krijgen. Als uitsmijter krijg je elke week ook één boek dat de 100 niet heeft gehaald, omdat het volgens mij de hype niet waard was.

Frederick Clegg is een 22-jarige teruggetrokken jongen die bij zijn oom Dick, zijn tante Annie en zijn nichtje Mabel woont. Zijn vader is gestorven in een auto-ongeluk en zijn moeder liet hem achter. Hij werkt als klerk in het stadhuis en houdt zich verder bezig met het verzamelen van vlinders en fotografie. Wanneer zijn tante Annie en Mabel naar familie in Australië gaan, kiest Frederick om in Engeland te blijven. Hij koestert een geheime liefde voor Miranda, een studente aan de kunstschool, die tot de hogere klasse behoort. Wanneer hij met een loterij een grote som geld wint, koopt Frederick een afgelegen huis. Hij bereidt zorgvuldig een plan voor om Miranda te ontvoeren, zodat zij hem zou leren kennen en misschien zelfs ooit van hem houden. We zouden dit wat mij betreft een intrigerende psychologische thriller kunnen noemen. Het boek is opgesplitst als een soort tweeluik. In het eerste deel komt Frederick aan bod, het tweede deel komt Miranda aan bod. Het boek is geschreven in dagboekvorm. Opvallend hieraan is dat je in het tweede luik door de ogen van Miranda kijkt, maar doordat je het eerste stuk al hebt gelezen, krijgt je een andere kijk op het verhaal. Het boek heeft wat gelijkenissen met Tim Krabbé’s ‘Het gouden ei’ (dat hier al eerder voorbijkwam), al is de toon van het verhaal weer héél anders. Het boek van Fowles werd twee jaar na de verschijning ervan trouwens nog succesvol verfilmd.

Laat deze kelk passeren: ‘haar hele oeuvre’ (Christina Lauren) (2009-)