Vorig jaar deden we het met humor, dit jaar schakelen we opnieuw over op muziek. Omdat we véél verwachten van 2024 mikken we vooral op goeie muziek, dit keer weliswaar met een bepaalde twist. Ieder nummer in ons lijstje is namelijk een cover van een andere artiest. Daar is in dit geval ook een goeie reden voor. Wij verwachten dit jaar helaas weer een shitload aan negatief nieuws op meerdere domeinen. Het allerergste zullen ongetwijfeld de komende federale verkiezingen in juni zijn. We gaan ongetwijfeld dezelfde extreem-rechtse richting op als pakweg in Nederland gebeurde vorig jaar. Ik heb bijzonder weinig hoop dat de kering nog kan worden ingezet en daar dragen bepaalde ‘traditionele partijen’ een verpletterende verantwoordelijkheid in omdat ze zichzelf vaak in de eigen voet hebben geschoten. Waarom zou een mens nog naar het theater gaan als de politiek zichzelf dagelijks te kakken zet? Hoe scoren die extreem-rechtse rakkers? Door steeds hetzelfde plaatje te draaien, door altijd weer op dezelfde nagel te kloppen en een universele boodschap te brengen die al jaren hetzelfde klinkt. Die herkenbaarheid blijkt goed te werken (zo leren de peilingen) dus gaan wij (meestal) voor bekende riedeltjes die vertrouwd aanvoelen. Er is één klein verschil: wij gaan niet de populistische toer op! 😉

121. Sunday Bloody Sunday – Saul Williams (2007) : deze Amerikaanse singer-songwriter had grote schoenen te vullen toen hij dit nummer van U2 uit 1983 coverde.

122. Birthday – The Drums (2011) : het volgende nummer is dan weer een cover van Björk’s IJslandse band The Sugarcubes uit 1987.

123. A forest – Brutus (2022) : één van de strafste rockbands uit eigen land waagde zich dan weer aan één van de allerbeste nummers van The Cure uit 1980.

124. Fat – “Weird Al” Yankovic (1988) : een parodie op een bestaand nummer? Zelfs daar maken we vandaag plaats voor met deze Amerikaan die Michael Jackson’s ‘Bad’ uit 1987 hier covert.

125. Running up that hill – First Aid Kit (2018) : een Zweeds folkduo bestaande uit twee zussen waagt zich aan een classic van de Britse zangeres Kate Bush uit 1985.