Vorig jaar deden we het met humor, dit jaar schakelen we opnieuw over op muziek. Omdat we véél verwachten van 2024 mikken we vooral op goeie muziek, dit keer weliswaar met een bepaalde twist. Ieder nummer in ons lijstje is namelijk een cover van een andere artiest. Daar is in dit geval ook een goeie reden voor. Wij verwachten dit jaar helaas weer een shitload aan negatief nieuws op meerdere domeinen. Het allerergste zullen ongetwijfeld de komende federale verkiezingen in juni zijn. We gaan ongetwijfeld dezelfde extreem-rechtse richting op als pakweg in Nederland gebeurde vorig jaar. Ik heb bijzonder weinig hoop dat de kering nog kan worden ingezet en daar dragen bepaalde ‘traditionele partijen’ een verpletterende verantwoordelijkheid in omdat ze zichzelf vaak in de eigen voet hebben geschoten. Waarom zou een mens nog naar het theater gaan als de politiek zichzelf dagelijks te kakken zet? Hoe scoren die extreem-rechtse rakkers? Door steeds hetzelfde plaatje te draaien, door altijd weer op dezelfde nagel te kloppen en een universele boodschap te brengen die al jaren hetzelfde klinkt. Die herkenbaarheid blijkt goed te werken (zo leren de peilingen) dus gaan wij (meestal) voor bekende riedeltjes die vertrouwd aanvoelen. Er is één klein verschil: wij gaan niet de populistische toer op! 😉

176. Les filles du bord de mer – Arno (1993) : wijlen Arno Hintjens waagde zich ooit aan dit schijfje van Salvatore Adamo uit 1965.

177. Iko Iko – The Belle Stars (1983) : het gaat hier om een vaak gecoverd lied uit New Orleans dat vertelt over een paradebotsing tussen twee stammen van Mardi Gras-indianen en de traditionele confrontatie. Het nummer, onder de oorspronkelijke titel ‘Jock-A-Mo’, werd in 1953 geschreven en uitgebracht door James “Sugar Boy” Crawford and his Cane Cutters, maar het haalde de hitlijsten niet.

178. Llorando – Rebekah Del Rio (2001) : deze Amerikaanse zangeres zorgde voor een beklijvende versie in de film ‘Mulholland Drive’ van David Lynch in 2001. Het nummer werd diverse keren gecoverd maar het werd in 1961 uitgebracht door Roy Orbison.

179. That look you give that guy – Sam De Nef (2020) : niet dat deze jonge singer-songwriter van eigen bodem ooit de intentie had om beter te doen dan het origineel, maar er gaat natuurlijk niets boven de versie van Eels uit 2009.

180. Substitute – Blur (1993) : een Britpopband die een andere Britse rockband covert? Dat moet kunnen als beide bands zichzelf al hebben bewezen. The Who kwam hier mee aanzetten in 1965.

181. Tainted love – Duffy (2010) : in 1981 scoorde het Britse synthpopduo Soft Cell hier een enorme hit mee, maar uiteraard zijn wij méér fan van de originele song van Gloria Jones uit 1964.

182. Dancing with tears in my eyes – Avantasia (1996) : de schrijver van deze blog was lang in het bezit van de originele uitvoering van Ultravox uit 1984, maar is ondertussen vinylloos.

183. Black hole sun – King Princess (2023) : nog zo’n classic in zijn genre is dit topnummer van Soundgarden uit 1994.

184. To hell with good intentions – July Talk (2023) : dit nummer is hoogstwaarschijnlijk de vreemde eend in de bijt vandaag, want slechts weinig mensen zullen het origineel van McLuskey uit 2002 kennen.

185. Fly away – Larkin Poe (2020) : eindigen doen we vandaag met een lied van Lenny Kravitz uit 1998.