Ongepubliceerd tijdens Taubes’ leven en pas recentelijk herontdekt. ‘Treurzang voor Julia’, geschreven voor haar enige roman ‘Scheiden’ (1969), is een briljante metaforische verkenning van het dubbele bewustzijn van een vrouw. De verteller is een onstoffelijke geest, deels beschermengel, deels loerende Humbert Humbert, maar toch doordrenkt met quasi-moederlijke angst tijdens de geleidelijke overgang van een klein meisje naar volwassenheid. Het meisje, Julia Klopps, is het enige kind van bejaarde ouders. Thuis is ze omringd door opgezette koppen van elanden, grizzlyberen en neushoorns die langs de muur zijn gemonteerd en de schoorsteenmantel sieren. Het puberende meisje ontsnapt steeds meer aan de klauwen van de geest en laat haar voormalige speelkameraadje in de steek. Een tijdlang worstelt de geest om zichzelf te bevrijden van de obsessie met Julia, maar blijft toch toezicht houden op een komische reeks gebeurtenissen in Julia’s leven en slaakt een zucht van verlichting wanneer ze eindelijk trouwt en moeder wordt. Toch vergist de geest zich door te geloven dat deze rollen haar in bedwang kunnen houden. Auteur Susan Taubes (geboren in 1928 onder de naam Judit Zsuzsánna Feldman) verliet Hongarije op elfjarige leeftijd, samen met haar vader (een psychoanalyticus), op de vlucht voor de nazi’s. Ze arriveerden op 14 april 1939 in Amerika; haar overspelige moeder (die met een veel jongere man zou hertrouwen) bleef in Hongarije achter. Haar ouders waren toen al gescheiden, en Susan Taubes was gescheiden van haar moederland Hongarije, van haar jeugd, van haar moeder, van haar traditionele joodse opvoeding, en, uiteindelijk, in Amerika, gescheiden van haar echtgenoot, Jacob Taubes, met wie ze twee kinderen kreeg. Ze stierf uiteindelijk in 1969 – na het verschijnen van Scheiden verdronk ze zichzelf.