Madonna @ Werchter

Als ik het de laatste dagen her en der lees op facebook gaan er een hele hoop vrienden, kennissen en andere bekenden richting Werchterwei voor het optreden van Madonna vanavond, haar allereerste optreden in ons land. Een hele hoop Zonhovenaren zullen vanavond eveneens naar ginds trekken. Mochten we het vooraf geweten hebben, dan hadden we via facebook gewoon beter één bus naar ginds kunnen inleggen. Had best gezellig kunnen worden! 🙂

Wat verwachten we er vanavond van? Wellicht gaan we ver van het podium staan (wij vertrekken rustig op ons gemak rond half 5 richting Leuven). Proberen om ondergronds te parkeren (parking Bondgenotenlaan) om daarna via een pendeldienst richting Werchterwei te geraken. We hopen gewoon op een goede, degelijke show met af en toe wat uitschieters én op droog weer. Madonna staat erom bekend niet altijd even zuiver en krachtig te zingen. Dat is deels te wijten aan die fenomenale danspartijen die in haar show zitten. Dat boet ze onvermijdelijk aan kwaliteit in wat het zanggedeelte betreft. Als we ons maar kunnen amuseren vanavond.

Madonna zal veelal putten uit haar laatste album ‘Hard candy’, zo wordt algemeen verwacht. Het wordt ook spannend uitkijken of ze ‘Frozen’ zal durven zingen op Belgisch grondgebied. De advocaat van Salvatore Acquaviva zit vanavond op de wei, maar hij zou het concert niet laten stilleggen heeft hij al laten weten. Madonna zit niet om een zoveelste rel verlegen, dus ik verwacht dat het alleszins op de setlist zal staan. De wei wordt vooraf opgewarmd door Paul Oakenfold, die de trance hopelijk zo veel mogelijk thuislaat vanavond en best fatsoenlijke muziek op de wei loslaat.

UPDATE

Even over half 5 vertrokken richting Leuven, ondergronds geparkeerd, pendelbus genomen richting Werchter, voettocht van anderhalve kilometer richting wei en aldaar in de regen aangeschoven om binnen te geraken. Wetende dat de moedigsten onder ons al van half 3 de regen op de wei trotseerden. Eens binnen (we waren ondertussen al de klok van 7u gepasseerd) de inwendige mens van eten en drinken voorzien. Ondertussen hadden we op de wei ook  al de zus van een collega teruggevonden.  Waarna Paul Oakenfold de beats op ons losliet in de gietende regen. Voorprogramma liet geen grootse indruk na, wat flauwe doorslagjes van bekendere hits (volgens mij remixen van de heer Oakenfold himself). Dus bleef het wachten op half 10, het aanvangsuur van Madonna.

Volgens kenners waren er twee dingen waar een Madonnaconcert haast altijd aan voldoet: ze zou steeds stipt beginnen én ze zou nooit een bisronde inlassen. Het allereerste maakte ze al niet waar, want pas rond kwart over 10 klonken de eerste tonen van ‘Candy shop’. Wij hadden ons redelijk ideaal geposteerd links vooraan in het verlengde van de toiletten en ter hoogte van de grote M van Madonna. Erbarmelijk slecht geluid trouwens in het begin, wij hoorden een Madonna die allesbehalve bij stem leek. Ook de twee volgende nummers draaiden gedeeltelijk in de soep. ‘Die another day’ werd ingeleid door een pseudo-bokspartij van twee dansers, iets wat ik persoonlijk (net als sommige andere dansintermezzo’s trouwens) nogal übergay vond. De videowalls brachten alles overigens voortreffelijk in beeld. ‘Into the groove’ kreeg bijvoorbeeld een mooie Keith Haringachtige animatie mee en als slotakkoord een touwtjespringende Madonna. De handjes gingen voor het eerst duchtig op elkaar én in de lucht bij het korte Michael Jackson intermezzo. Voor ‘Dress you up’ nam Madonna de gitaar ter hand waarna ze via ‘God save the queen’ bij haar uiteindelijke nummer belandde. Voor het overigens uitstekende ‘She’s not me’ (met Madonna lookalikes) was de publieke respons vrij lauw.

‘Music’ kwam er via een klein bruggetje van ‘Last night a dj saved my life’, beter bekend van Indeep. ‘Rain’ werd traditioneel gemixed met ‘Here comes the rain again’ van Eurythmics en ‘Like a prayer’ was precies een publieksfavoriet (terwijl ik dat nu net het minst goeie Madonnanummer vind). Het luikje Latijns-Amerikaanse riedels met o.a. ‘La isla bonita’ ademde zowaar een heus zigeunersfeertje. ‘Frozen’ werd uiteindelijk gespeeld, weliswaar in een aangepast dance-jasje. Dat was meteen ook het grote pluspunt aan haar concert vanavond: de meeste nummers waren zodanig herwerkt dat het nooit saai werd, ’t is dus absoluut niet hetzelfde als thuis de cd opleggen en ernaar luisteren. Het showgedeelte met video-elementen was vooral prima voor de toeschouwers die zich iets meer achteraan op de wei bevonden . Tijdens ‘Ray of light’ mochten er nog twee mannen met helmen (Daft Punk?) mee op de bühne. Na ‘Give it to me’ kreeg het publiek na bijna 2u concert ‘game over’ te zien. Geen bisronde, er waren m.a.w. nog zekerheden.

Onze eindconclusie luidt dan ook: geen slecht concert, maar ook zeker niet memorabel te noemen. Daarvoor was het allemaal té gladjes, té weinig verrassend, veelal drijvend op routine. Ik vond het publiek ook vrij mak, misschien ligt dat toch wel een beetje aan onze mentaliteit. Blijkbaar vinden we het moeilijk om écht in iets op te gaan, Depeche Mode had daar naar het schijnt op Werchter Classic vorige maand ook al last van. Na het concert trokken we onmiddellijk parallellen met het concert van Tina Turner, dat we begin dit jaar zagen in het Antwerpse Sportpaleis. Persoonlijk waren we daar met z’n allen zeer lyrisch over. Ook Tina wisselde vaak van outfit, maar zong wel alle nummers helemaal zelf of liet minstens één van haar achtergrondzangeressen de pauzes opvullen. En zij is bijna 20 jaar ouder! Nu ja, ’t is misschien detailkritiek maar we vermelden het gewoon even om aan te geven dat Tina Turner ons met verstomming sloeg, terwijl die klik bij Madonna vandaag helaas niet kwam. Dus toch een beetje een gemiste kans!

Rond 3u vannacht waren we eindelijk terug in Zonhoven. Het is nu half 5 en ik kruip mijn bed in, morgen al om half 10 werken! Yeah! Wie Madonna heeft gemist heeft hier nog een uitgebreide herkansing.