Het instituut ‘Kerk‘ kreeg de afgelopen week alweer een snoeiharde mokerslag te verwerken. Wat algemeen al langer geweten was, maar door de hoogste kerkvaders steeds in alle toonaarden werd ontkend én toegedekt kwam aan het licht: pedofilie. En het gaat zeker niet over alleenstaande gevallen. Ik denk dat we de begrippen ‘vergeven’ en ‘vergeten’ gemakshalve kunnen skippen en alles nu maar beter openbaar maken. Wie geen lid meer wenst te blijven van het selecte clubje uit Rome kan hier misschien inspiratie opdoen. Geloof me vrij: ‘die haben es wirklich gewusst’.

Onze Jupiler League kreeg met RSC Anderlecht een verdiende landskampioen, meteen de dertigste titel voor de Brusselaars. De strijd om plaats 2 blijft spannend. Club Brugge liet alweer een steek vallen, waardoor AA Gent (voorlopig) de tweede plaats inpikt. STVV kon dan weer niet profiteren want het verloor verrassend van Zulte-Waregem. Genk en Westerlo maken in play-offs 2 uit wie er nog aanspraak kan maken op Europees voetbal. Een confrontatie KRC Genk-STVV behoort dus nog steeds tot de mogelijkheden. Guido Brepoels, maak je borst al maar nat!

We zouden het bijna vergeten, maar ons land zit alweer zonder regering, nadat leerling-tovenaar Alexander De Croo de euvele moed had om de stekker eruit te trekken na het zoveelste B-H-V débâcle. Voor de vijfde keer in goed twee jaar tijd mocht Yves Leterme richting Koningshuis om het ontslag van zijn équipe aan te kondigen. De Croo kreeg het vervolgens hard te verduren. Men had bijna een akkoord en nu zette één man ineens alles op het spel! Wat een lef, zeg! Mag ik er aub aan twijfelen dat er nu een akkoord in de maak was? Al bijna 50 jaar ligt dit dossier op tafel en keer op keer beet men er zijn tanden op stuk. En dan zou er na de terugtrekking van Open VLD ineens wél een akkoord zijn geweest? Ik geloof er geen hol van. De Croo heeft duidelijk gemaakt dat ons land andere katjes te geselen heeft dan B-H-V, wat voor de grote meerderheid van ons land trouwens een ver-van-mijn-bedshow is. De tijd van praten is voorbij, er moet nu worden gehandeld. Ik begrijp de hypocriete houding van sommige andere partijen niet. Als die oplossing er bijna is, dan moet het donderdag a.s. toch gewoon in kannen en kruiken zijn?

En dan was er nog goed nieuws op muzikaal vlak (hoewel dat voor mij persoonlijk nogal relatief was): op 10 juli a.s. komt onze purperen tuinkabouter aka Prince naar de Werchterwei voor één van zijn drie concerten die hij dit jaar op Europese bodem geeft. Natuurlijk was ik daar graag bij geweest maar ik zit op dat ogenblik op het Paaseiland, dus zie ik dit concert nu aan mijn neus voorbijgaan. Bij nader inzien (de weersomstandigheden bij Madonna vorig jaar rond dezelfde periode indachtig) zit ik toch liever ver weg in Chili. Prince is misschien wel een topmuzikant maar ook verschrikkelijk eigenzinnig. We wachten gewoon geduldig op Rimpelrock 2025. 😉

Onze huidige paus, Benedictus XVI, zou dit najaar (30 november) via Geffen Records de cd ‘Alma Mater’ op de markt brengen. Hij is hierop zowel zingend als sprekend te horen in maar liefst 5 talen op 8 verschillende nummers. Volgens bepaalde bronnen zouden we met z’n allen versteld staan van ‘de ongelofelijke stem’ van de kerkvorst. Enige minpunt: de hemelse gezangen beperken zich louter tot litanieën en gebeden.

Als groot muziekliefhebber vind ik echter dat de paus een steuntje in de rug nodig heeft en een beetje mee moet gaan met zijn tijd. Vandaar dat ik ‘m graag wat alternatieve songs wil voorleggen, in de hoop dat hij het ietwat oubollige imago van de kerk hiermee een beetje zou kunnen afwerpen. De kerk kan best hip zijn, als het instituut een beetje met zijn tijd mee zou gaan. We doen een (wellicht) ijdele poging, omdat we nog een beetje hoop hebben dat het ‘gezond verstand’ uiteindelijk zal zegevieren. 😉

Kwestie van geen al té grote cultuurshock teweeg te brengen in de geloofsgemeenschap moet men als openingsnummer voor iets traditioneels durven gaan. Simpel, begrijpelijk maar toch met een christelijk geïnspireerde boodschap erin verwerkt. ‘Het spel kaarten’ van Gerard De Vries lijkt me hiervoor uitermate geschikt.

Omdat de paus het meest gediend is met ludieke en/of geïnspireerde covers van bekende nummers zou ook het originele ‘The cross’ van Prince in een bewerking van Laibach hem een nieuwe schare fans kunnen opleveren. Hij zal een beetje moeten oefenen op deze specifieke zangstem maar het lijkt me niet onoverkomelijk.

Hier en daar een kleine aanpassing en de nummers zijn perfect bruikbaar voor die pauselijke cd. Een van de allerbekendste hymnes van Iron Butterfly, ‘In a gadda da vida’ kan je makkelijk verbasteren tot ‘In the garden of Eden’ zoals ooit te zien was bij The Simpsons. Diezelfde aanpassing in de tekst kan bijvoorbeeld ook bij ‘Sunday bloody Sunday’ van U2 (tegen die druk om naar de wekelijkse zondagsmis te moeten gaan). ‘I can’t believe the news today. Oh, I can’t close my eyes and make CHURCH go away’.

Het volgende nummer is vrij gewaagd en werd mij aangebracht door Wim J. uit H. (die om begrijpelijke redenen verder anoniem wenst te blijven). Iedereen heeft al wel eens gehoord van paters, die het jonge grut destijds langer dan nodig over de bol aaide (als het daar al bij bleef). Als kwinkslag mag de paus gerust eens de carnavaleske toer op, om te bewijzen dat niets menselijks hem vreemd is. Oh, you touch my tralala! 😀

Bij de term ‘hemels gezang’ denk ik meteen aan The Beach Boys. Met ‘God only knows’ bijvoorbeeld kan Benedictus enkele open doekjes krijgen van zijn toehoorders als hij op zijn best is. In hetzelfde straatje zit ook ‘Fragile’ van Sting, waarmee hij vast een gevoelige snaar kan raken.

Tot slot nog één suggestie voor het ruigere kantje van de paus. Hel, hemel, vagevuur e.a. zijn al lang geen loze begrippen meer in de kerkelijke omgeving. Vandaar dat ‘Highway to hell’  van AC/DC voor voldoende sfeer zal zorgen in menig huiskamer tijdens de beluistering, zeker als de paus himself alle registers van zijn stem opentrekt. Heb je zelf ook nog suggesties voor onze eerwaarde kerkvader, laat ze dan achter bij de reacties. God zal het u lonen!

Toen wij nog 16 waren (nu dik twee decennia geleden) noemden wij muziekliefhebbers met een hang naar retromuziek of een voorliefde voor hun vroegere bands openlijk ‘oude zakken’. Want als je 16 bent wil je enkel nieuwe dingen ontdekken, de nieuwste hypes volgen en het liefst heelder dagen in zwarte kleding rondlopen want da’s stoer en alternatief. Nu moet ik toegeven dat ik nog altijd graag mee ben met de laatste muziekreleases en bands , maar als ik hier of daar een trein mis lig ik daar niet meer zo van wakker. Het is niet meer van moeten, maar ’t blijft wel handig voor het werk als we wél meegaan met onze tijd natuurlijk. 😉

We zijn al enige tijd aanbeland in het stadium waarin we weer retro mogen zijn. Zo waren we vorig jaar in juni aanwezig bij George Michael in het Sportpaleis, in oktober waren we bij de ‘happy few’ die het eerste concert van Sting en zijn kompanen van The Police konden meepikken in datzelfde Sportpaleis, want de dag erna annuleerde men het tweede concert na stemproblemen van Sting. In maart van dit jaar trokken we opnieuw richting Antwerpen voor Robert Smith en zijn kornuiten van The Cure.

Vanavond rijden we richting Vorst voor een optreden van Madness, de Britse band die al bijna dertig jaar een mengeling van ska en popmuziek maakt. Madness is zo’n band waar ik spontaan Avro’s Toppopherinneringen bij krijg. Ad Visser moet ongetwijfeld één van mijn eerste helden zijn geweest destijds. Ik ben een paar keer eerder in Vorst Nationaal geweest: zo herinner ik me nog concerten van Tori Amos, The Prodigy en Jamiroquai. De akoestiek in Vorst was nooit zo heel goed bij mijn weten of het zou nu sterk moeten zijn veranderd.

In de toekomst hoop ik nog steeds op concerten van Prince, Depeche Mode, David Bowie en andere oude(re) krasse knarren. Prince zou op pensioen zijn, Depeche Mode behoort tot de mogelijkheden (Pinkpop of Werchter Classic), op Bowie blijft het voorlopig wachten. Volgende maand wacht ons trouwens de kraste aller knarren: Tina Turner. Vanavond doen we het dus met Madness. Benieuwd wat dat gaat geven!

UPDATE

Parkeerplaats vinden was geen sinecure vanavond in de buurt van een bijna uitverkochte concertzaal. Madness ging van start met ‘Night boat to Cairo’ gevolgd door ‘Embarassment’ waarna het geluid iets beter werd. Wij zaten redelijk vanboven rechts vooraan. Hoorde ik verder nog voorbijkomen: ‘Baggy trousers’, ‘Grey day’, ‘Shut up’, ‘It must be love’, ‘House of fun’, het luid meegebrulde ‘Our house’, ‘Wings of a dove’, ‘The sun and the rain’, ‘My girl’ en ‘NW5’. In de eerste bis kwam ‘The liberty of Norton Folgate’ langs, het tweede bisnummer was natuurlijk ‘One step beyond’. Dik anderhalf uur een degelijk uit de verf komende band aan het werk gezien (10 man sterk op het podium) maar het geluid was op bepaalde momenten abominabel. Ik ken mensen die klagen over het Sportpaleis, maar Vorst slaat volgens mij werkelijk alles. Kan niemand daar verandering in brengen?