Begin dit jaar engageerde ik me om via Goodreads mee te doen aan hun ‘reading challenge’. Dat deed ik eigenlijk omdat ik het jaar ervoor niet tevreden was met het aantal boeken dat ik had gelezen: 29 stuks. Ik legde de lat voor 2017 net iets hoger en mikte hierbij op 40 exemplaren. Persoonlijk dacht ik dat dit aantal té hoog zou zijn, maar wat blijkt: met nog méér dan drie weken te gaan in dit leesjaar zit ik ondertussen aan mijn 40 stuks. Sterker nog: het boek dat we vandaag wat extra aandacht geven is mijn 41ste boek van 2017. De inhoud? Andrej is postbode in een slaperig stadje aan de Adriatische kust in communistisch Joegoslavië. Josip is verantwoordelijk voor de kabeltrein naar het heldenmonument boven op de heuvel. Hij is ongelukkig getrouwd en houdt er een minnares op na. Amateurfotograaf Andrej weet beelden van een amoureuze ontmoeting vast te leggen en begint Josip ermee te chanteren. Kort hierna ontdekt Josip dat postbode Andrej brieven open stoomt en geld steelt. Om aan de verwachtingen van zijn onbekende chanteur te voldoen begint hij op zijn beurt Andrej te chanteren. Intussen kabbelt de blauwe zee rustig door. Met een gedegen blik op beider geestesgesteldheid en met empathie zet Martin Michael Driessen zijn hoofdpersonen vast in een parabel van wederzijdse gebondenheid. Deze roman toont tegen een achtergrond van kapitalistisch hoogstandjes als gokken en knevelarij in laat-communistische Joegoslavië Driessens ongeëvenaarde vermogen alledaags leven te verheffen tot opwindende literatuur. De auteur won in 2016 de ECI Literatuurprijs voor zijn vorige roman ‘Rivieren’. Het boek is te koop in de betere boekhandel, maar je vindt ‘m uiteraard ook terug in elke zichzelf respecterende plaatselijke bibliotheek.