Archief voor 24/06/2019

500 nummers die ik liever niet meer wil horen (59)   Leave a comment

Nu we voor de (vermoedelijk) allerheetste week van 2019 staan, zullen we jullie hier niet al te lang teasen. Jullie energiepeil zou zich zelfs zonder onderstaande tien schijfjes al snel in het rood bevinden, dus ‘blijven ademen’ luidt het devies. Onze inspiratie vonden we dit keer o.a. in het Vlaamse segment, in de obligate skihut of voor één keertje in Eurosongland (het zal zeker niet de laatste keer zijn!). Mijn advies luidt uiteraard: ‘Don’t play it again, Sam!’

581. Skwon meiske – Niels & Wiels : deze Vlaamse kermisartiest (acteur/zanger/presentator staat er op zijn visitekaartje) en zijn hulpcomponistje scoren in 2017 een dikke zomerhit (ze schoppen het o.a. tot Radio 2 Zomerhit), maar kenners hoorden uiteraard onmiddellijk dat het gewoon een cover was van Alvaro Soler’s zomerhit van een jaar eerder. Much ado about nothing!

582. Little lion man – Mumford & Sons : eerlijk is eerlijk, want ik zag ooit een topdoortocht van hen op Pukkelpop maar los daarvan ben ik nooit een grote fan geweest van wat voor mij synoniem zal blijven staan als ‘huifkarrenmuziek’. Eind dit jaar is hun debuutsingle alweer tien jaar oud.

583. No me hables – Juan Pardo : ondertussen 76-jarige Spanjaard (uit Palma de Mallorca), die hier in 1981 een stevige zakcent aan zal hebben verdiend. Hij begon in 1962 nog als rock and rollzanger, maar hij zou zich al snel toeleggen op het ‘lichtere genre’.

584. Sweet sixteen – Billy Idol : in 1976 was hij één van de oprichters van de Britse punkband Generation X, maar vanaf 1982 streeft hij ook een solocarrière na. Zijn rocknummers waren nog vrij degelijk, maar deze ballad uit 1987 was zo zoet als een suikerspin. Er zijn mensen die dat heerlijk vinden, maar ik knap er een beetje op af.

585. You got it – Roy Orbison : er is helemaal niets mis met ’s mans oeuvre, alleen ben ikzelf niet zo blij met deze single uit begin 1989, uit een eveneens postuum uitgebracht laatste album. Eind 1988 was Orbison namelijk overleden aan een hartstilstand. Hij werd slechts 52 jaar oud.

586. Hard rock hallelujah – Lordi : ongein van het Eurovisiesongfestival? Jullie zaten er al een tijdje op te wachten. Sommige mensen vonden deze winnende Finse inzending uit 2006 blijkbaar bijzonder origineel. Eén tip: dat deed de Amerikaanse band GWAR vanaf het midden van de jaren ’80 écht véél beter én bovendien was het een stuk shockerender.

587. Jump – Kris Kross : wie van de twee er nu juist Kris of Kross waren heb ik nooit goed geweten. Wat wél vaststaat ondertussen: in 1992 wordt hiermee een grote internationale hit gescoord. De jonge kereltjes zijn op dat ogenblik twaalf én dertien jaar oud. Chris ‘Mac Daddy’ Kelly sterft in 2013 op 34-jarige leeftijd aan een overdosis. Zijn maatje Chris ‘Daddy Mac’ Smith is ondertussen 40.

588. Pompen – Kraantje Pappie : Nederlandse hiphopper wiens debuutsingle uit 2012 (‘Waar is Kraan?’) ook bij ons vrij populair was. Om één of andere bizarre reden ging Vlaanderen in 2017 opnieuw plat voor euhm … een eveneens plat nummer!

589. Johnny Däpp – Lorenz Büffel : in het échte leven heet deze Oostenrijker gewoon Stefan Scheichel, dus moest hij op zoek naar een beter bekkende artiestennaam. Omdat sommige Duitsers een nogal bedenkelijke traditie hebben in de schlagermuziek vestigde hij zich in Hamburg. In eerste instantie kwam hij als komiek aan de bak, tot hij in 2016 op een ander idee kwam en deze après skihit maakte.

590. Mama Laudaaa – Almklausi : in de late jaren ’80 begon deze Klaus Meier als partydj. Met een wat aangebrande Duitse cover van het welbekende ‘Pippi Langkous’ lied in 2002 scoorde hij meteen een hit in enkele Duitstalige landen en op plekken waar van oudsher véél Duitsers aanwezig zijn (op Mallorca bijvoorbeeld). In 2018 volgde een eerbetoon aan de moeder van wijlen Niki Lauda. Wij gaan onszelf nu bij mekaar rapen en schotelen jou hopelijk verderop in de week méér van dit fraais voor. Brace yourself!

Geplaatst24/06/2019 doorambijans inMuziek